Ewidencja kosztów operacyjnych w układzie rodzajowo-funkcjonalnym. W zależności od modelu ewidencji kosztów działalności operacyjnej firmy, zastosowanie znajdują różne sposoby Firma wystawiła w analizowanym okresie faktury dokumentujące sprzedaż na kwotę netto 30 000 zł. Koszt wytworzenia sprzedanych wyrobów wyniósł 16 800 zł. Koszty zarządu poniesiono w kwocie 5640 zł, a koszty sprzedaży 1560 zł. Na koniec roku firma dokonała zamknięcia kont oraz przeniesienia na wynik finansowych odpowiednich kont. kosztów) lub jednocześnie w zespole 4 i zespole 5 kont. W wariancie kalkulacyjnym przychody netto ze sprzedaży są prezentowane w dwóch osobnych pozycjach: przychody netto ze sprzedaży produktów oraz przychody netto ze sprzedaży towarów i materiałów. Koszty z działalności podstawowej są ujmowane według Vay Tiền Trả Góp 24 Tháng. | Drukuj | Szczegóły Kategoria: Układy ewidencyjne kosztów. Opublikowano: środa, 17, czerwiec 2015 07:02 Ewa Kusznierowska Do tej pory dowiedzieliśmy się, że koszty dzielimy na: operacyjne, pozostałe koszty operacyjne, koszty finansowe. Koszty operacyjne możemy ewidencjonować w układzie rodzajowym lub układzie kalkulacyjnym. Koszty według rodzaju znajdują się w czwartym zespole i oznaczone są numerami zaczynającymi się od cyfry 4, koszty ujęte w układzie kalkulacyjnym znajdują w zespole piątym i oznaczone są numerami zaczynającymi się od cyfry 5. Koszty finansowe i pozostałe koszty operacyjne , podobnie jak koszty własne sprzedaży usług i wyrobów gotowych oraz koszt sprzedanych towarów w cenie zakupu i wartość sprzedanych materiałów, tak jak przychody, znajdują się w zespole siódmym. Wiemy już, że w układzie rodzajowym ujmuje się wszystkie koszty poniesione w danym okresie, pomimo, że mogą dotyczyć okresów przyszłych lub okresów minionych. Do rozliczenia tych kosztów w układzie 4 służy konto 490- Rozliczenie kosztów. Zarówno w przypadku stosowania układu rodzajowego jak i kalkulacyjnego koszty dotyczące innych okresów ujęte są na koncie „Rozliczenie międzyokresowe kosztów”. Konto to należy do zespołu 6. Koszty w układzie rodzajowym to koszty proste, tzn. takie, których w ramach jednego podmiotu nie dzieli się na elementy składowe. Wiemy już, że w układzie rodzajowym wyróżniamy następujące grupy kosztów: Amortyzacja Zużycie materiałów i energii Usługi obce Podatki i opłaty Wynagrodzenia Ubezpieczenia społeczne Inne świadczenia Pozostałe koszty. Te grupy kosztów zostały dokładniej omówione w artykule „Koszt, a wydatek”. Układ kalkulacyjny obejmuje: układ kosztów według produktów układ kosztów według miejsc ich powstania. Koszty w tym układzie ujmowane są według miejsc ich powstania i podlegają rozliczeniu na produkty. Celem tego układu jest uzyskanie lepszego wglądu w strukturę kosztów i rozliczenie ich tak by było dokładnie wiadomo ile wynosi koszt produkcji danego produktu. Jest to niezbędne w zakładach produkcyjnych, po to by można było podać odbiorcy właściwą cenę sprzedaży danego produktu. Ten układ kosztów jest dostosowany do struktury organizacyjnej danego przedsiębiorstwa i zależy od jego specyfiki. Układ kalkulacyjny stosowany jest również w przedsiębiorstwach, stowarzyszeniach i fundacjach organizujących projekty unijne, i służy do rozliczania kosztów projektów unijnych. Ponieważ każdy projekt posiada własny budżet i musi być bardzo dokładnie rozliczony, bardzo ważne jest policzenie całkowitych kosztów każdego projektu z osobna. Dlatego księgowi w tych podmiotach muszą stosować układ kalkulacyjny. Przeważnie w tych podmiotach stosowane są zarówno konta zespołu czwartego, jak i piątego (podobnie jak w większości zakładów produkcyjnych). Najczęściej w przedsiębiorstwach produkcyjnych wyróżniamy następujące grupy kosztów w układzie kalkulacyjnym: Produkcja podstawowa (501) Koszty handlowe (510) Koszty wydziałowe (521) Koszty sprzedaży (527) Produkcja pomocnicza (530) Koszty ogólnego zarządu (551) Rozliczenie kosztów produkcji (580) W nawiasie podałam numery kont, które będą stosowane potem w zadaniach. Jak pamiętamy istnieje pewna dowolność przyjmowania numeracji w różnych przedsiębiorstwach. Najważniejsza jest pierwsza cyfra, wskazująca numer zespołu. Ta cyfra zawsze musi być zachowana. 1. Koszty produkcji podstawowej, to koszty związane bezpośrednio z produkcją. W ich skład wchodzą: materiały związane bezpośrednio z produkcją, które można przypisać bezpośrednio do danych produktów, płace bezpośrednie wraz z narzutami, czyli związane z wynagrodzeniem pracowników bezpośrednio produkcyjnych (pracujących przy produkcji, inne koszty bezpośrednie np. zużycie narzędzi i przyrządów specjalnych, które są używane wyłącznie przy wytwarzaniu danego produktu. 2. Koszty handlowe to koszty związane z zakupem materiałów takie jak np.: koszty załadunku i wyładunku, przewozu, ubezpieczenia w drodze, poniesione w celu dostarczenia dostawy do pierwszego miejsca składowania materiałów. 3. Koszty wydziałowe to koszty pośrednie produkcji, ponoszone na wydziałach produkcyjnych. Nie są one zaliczone do koszów produkcji podstawowej, bo nie można ich zaliczyć do konkretnej produkcji. Są ro koszty utrzymania w ruchu maszyn i urządzeń służących produkcji, koszty kierowania wydziałem (w tym koszt pracownika zarządzającego całym wydziałem), koszty konserwacji urządzeń na wydziałach produkcyjnych, koszty oświetlenia, ogrzewania i inne które są ponoszone na wydziałach produkcyjnych. 4. Koszty sprzedaży to koszty związane ze sprzedażą produktów pracy, które można przypisać do konkretnej partii produktów, takie jak np. załadunku i wyładunku, przewozu, ubezpieczenia w trakcie transportu, opakowania oraz reklamy. 5. Koszty produkcji pomocniczej to koszty wydziałów pomocniczych, które wykonują świadczenia dla danej jednostki. Są to takie wydziały jak: wydziały energetyczne, służba utrzymania ruchu, transportowe, remontowe, budowlane. 6. Koszty ogólnego zarządu to koszty utrzymania zarządu oraz organizacji i obsługi zakładu jako całości. W ich skład wchodzą następujące koszty: administracyjno- gospodarcze, podatki od nieruchomości, opłaty skarbowe, administracyjne, notarialne itp., koszty zarządu (biurowe, wynagrodzenia, podróży służbowych pracowników zarządu) ogólnoprodukcyjne, służące utrzymaniu komórek ogólnego przeznaczenia jak np. magazyny, laboratoria, bocznice kolejowe i inne. Oczywiście w przypadków projektów unijnych te konta będą inne. W skład kosztów ogólnych zarządu będą wchodziły koszty utrzymania podmiotu zarządzającego projektami. Podobnie jak w przypadku zakładów produkcyjnych będą to koszty administracji i utrzymania zarządu, podatki od nieruchomości, część oświetlenia służąca do utrzymania pomieszczeń, koszty biurowe potrzebne do utrzymania stowarzyszenia, przedsiębiorstwa czy fundacji, koszty zarządu (wynagrodzenia, koszty podróży służbowych pracowników zarządu). Zamiast produkcji podstawowej będziemy mieli koszty związane bezpośrednio z projektami np.: zakup materiałów potrzebnych do szkoleń, wydatki bezpośrednio związane z danymi projektami takie jak np. książki, broszury, koszty wyżywienia szkolonych osób, koszty trenerów przyporządkowane do konkretnych szkoleń. Zamiast kosztów wydziałowych będziemy mieli koszty pośrednio związane ze szkoleniami jak np. tę część kosztów oświetlenia, czy wody, która jest potrzebna do prowadzenia szkoleń, środki czystości przeznaczone dla szkolonych osób, papier do drukowania materiałów, koszty amortyzacji tych komputerów (lub innych środków trwałych), które są używane do wszystkich szkoleń. Koszty mogą być przyporządkowane w zależności od sytuacji. Np. jeżeli w celu przeprowadzenia szkoleń wynajmujemy sale wykładowe i płacimy za godziny, tak, że można przyporządkować je do konkretnych szkoleń, będą mogły być dodane do konkretnego szkolenia i będą należały do kosztów bezpośrednio związanych z danym szkoleniem. W przypadku gdy wynajmujemy pomieszczenia na stałe by przeprowadzać w nich szkolenia, koszty wynajmu będą należały do kosztów związanych pośrednio ze szkoleniami. W przypadku gdy każde szkolenie ma odrębnego koordynatora i jego wynagrodzenie z narzutami można przyporządkować do konkretnego szkolenia, będzie ono stanowiło koszt bezpośrednio związany z danym projektem. W przypadku, gdyby koordynator szkoleń zajmował się kilkoma szkoleniami równocześnie (był zatrudniony na stałe np. na umowę o pracę w Stowarzyszeniu oraz zajmowałby się tylko zarządzaniem wszystkimi projektami), koszt jego wynagrodzenia z narzutami byłby kosztem pośrednio związanym z projektami. (Jest to właściwie tylko hipotetyczne rozważanie, ponieważ zwykle, nawet jeśli koordynator prowadzi kilka szkoleń, podobnie jak trener jest przypisany do tego, tego i tego projektu i w każdym pobiera ściśle określoną, wpisaną w projekcie kwotę). Koszty bezpośrednio związane z danym projektem są kosztem tego projektu. Koszt związany pośrednio, musimy rozliczyć na wszystkie projekty, proporcjonalnie do udziału tego projektu we wszystkich kosztach pośrednich. Suma kosztów pośrednich i kosztów bezpośrednich stanowi koszt danego projektu. Tak mniej więcej to zwykle wyglądało w poprzednim okresie projektowania. Muszę jednak tutaj stwierdzić, że w celu określenia z jakiego rodzaju kosztami projektowymi mamy do czynienia, należy jeszcze zajrzeć do przepisów szczegółowych, dotyczących danego działania i dotyczących danego typu projektów. Rozliczając takie projekty należy zajrzeć do tych przepisów, ponieważ w różnych projektach te przepisy mogą się jednak różnić. W przypadku zakładów produkcyjnych koszt wytworzenia to koszty bezpośrednie produkcji powiększone o uzasadnione koszty wydziałowe. (Uzasadnione tzn. takie, które zgodnie z przeprowadzoną kalkulacją przypadają na daną produkcję). Nie obejmują one: nieuzasadnionej części kosztów wydziałowych, czyli kosztów wynikających ze strat produkcyjnych oraz z niewykorzystanych zdolności produkcyjnych, kosztów ogólnego zarządu, kosztów magazynowania wyrobów gotowych i półproduktów (chyba, że są poniesione w procesie produkcji), kosztów sprzedaży produktów. Warto zwrócić na to uwagę, że: W układzie kalkulacyjnym nie występują koszty innych okresów. W tym układzie zapisywane są tylko koszty danego okresu. Koszty dotyczące wyprodukowanych i niesprzedanych w danym okresie produktów przed przeksięgowaniem na wynik finansowy musimy przeksięgować na produkty, ponieważ te produkty zostaną sprzedane w kolejnych okresach, a obecnie zwiększają wartość zapasów przedsiębiorstwa. To samo dotyczy kosztów niezakończonej jeszcze produkcji. Jest to zgodne z zasadą współmierności przychodów i kosztów. [Osoby, które korzystają z tej strony sporadycznie, lub znalazły się na niej przypadkowo, zapraszam do przeczytania innych zagadnień ujętych na niej. "Na każdy artykuł można wejść" poprzez "Spis treści", znajdujący się na tej stronie w lewym górnym rogu. Napisany jest w postaci linków do tych artykułów. Większość zadań i testy ujęte są osobno. Menu do nich znajduje się również w lewej części strony, ale niżej. Osoby, uczące się rachunkowości zapraszam do korzystania z artykułów "po kolei" (zgodnie ze spisem treści), gdyż uczę rachunkowości na tej stronie "krok po kroku". Informuję również, że strona cały czas jest jeszcze uzupełniana. Docelowo będzie zawierała kompendium wiedzy potrzebnej do uzyskania dyplomu w zawodzie technika rachunkowości.] Wynik finansowy – Hurtownia TRUSKAWKA sp. z (metoda statystyczna) W Hurtowni TRUSKAWKA sp. z we Wrocławiu na dzień roku konta wynikowe wykazują następujące obroty: Przychody ze sprzedaży towarów 133 380,00 Wartość sprzedanych towarów w cenach zakupu 83 460,00 Pozostałe koszty operacyjne 4 940,00 Przychody finansowe 2 366,00 Koszty finansowe w tym zapłacone odsetki karne z tytułu nieterminowej wpłaty zaliczki na podatek dochodowy 2 470,00 156,00 Zużycie materiałów i energii 1 248,00 Amortyzacja 2 730,00 Wynagrodzenia 12 090,00 Ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia 2 522,00 Usługi obce 2 080,00 Rozliczenie kosztów obliczyć Pozostałe przychody operacyjne 5 382,00 Koszty handlowe 20 670,00 Podatek dochodowy (zapłacony zaliczkowo w ciągu roku) 2 600,00 Polecenia: Ustal obrót konta „Rozliczenie kosztów”. Ustal wynik finansowy netto w wariancie: kalkulacyjnym, porównawczym. Oblicz kwotę odpisu wyrównawczego z tytułu podatku dochodowego (podatku do dopłaty). Zanim przejdziesz do gotowego rozwiązania sprawdź swoje wyniki w teście online Rozwiązanie Strony: 1 2 3 2018-11-22 Wynik finansowy netto to kluczowy wskaźnik oceny działalności przedsiębiorstwa. Obejmuje on wynik działalności operacyjnej (w tym z tytułu pozostałych przychodów i kosztów operacyjnych), wynik operacji finansowych oraz obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego z tytułu podatku dochodowego i innych płatności, zmniejszających zysk/zwiększających stratę (art. 42 ust. 1 ustawy o rachunkowości). Może on być: - dodatni – mówimy wówczas o zysku netto; saldo kredytowe konta „Wynik finansowy", lub - ujemny – będziemy wówczas mieli do czynienia ze stratą netto; saldo debetowe konta „Wynik finansowy". Czytaj także: Jak ująć w księgach podział zysku Segmenty raportu Wynik działalności operacyjnej stanowi różnicę między przychodami netto ze sprzedaży produktów, towarów i materiałów (z uwzględnieniem dotacji, opustów, rabatów i innych zwiększeń lub zmniejszeń), bez VAT, oraz pozostałymi przychodami operacyjnymi, a wartością sprzedanych produktów (towarów i materiałów), wycenionych w kosztach wytworzenia lub cenach nabycia (zakupu), powiększoną o całość poniesionych od początku roku obrotowego kosztów ogólnych zarządu, sprzedaży produktów (towarów i materiałów) oraz pozostałych kosztów operacyjnych. Wynik operacji finansowych to różnica między przychodami finansowymi (w szczególności z tytułu dywidend/udziałów w zyskach, odsetek, zysków ze zbycia oraz aktualizacji wartości inwestycji innych, niż inwestycje w nieruchomości oraz wartości niematerialne i prawne, nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi), a kosztami finansowymi (w szczególności z tytułu odsetek, strat ze zbycia oraz aktualizacji wartości inwestycji innych, niż inwestycje w nieruchomości oraz wartości niematerialne i prawne, nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi, z wyjątkiem odsetek, prowizji oraz dodatnich i ujemnych różnic kursowych, wpływających na cenę nabycia/koszt wytworzenia towarów/produktów w okresie ich przygotowania do sprzedaży/wytworzenia). Dwa warianty Według prawa bilansowego, sposób ustalania – na koniec roku obrotowego – wyniku finansowego netto podmiotu jest zależny od metody ewidencji kosztów (w układzie rodzajowym lub/i w układzie funkcjonalnym, którym to układom odpowiadają zespoły kont: 4 lub/i 5) oraz wariantu sporządzanego przez niego rachunku zysku i strat (wariant kalkulacyjny lub porównawczy). Oba te warianty różnią się jedynie częścią operacyjną, obejmującą działalność podstawową (statutową) jednostki: - w wariancie kalkulacyjnym, przychody netto ze sprzedaży produktów, towarów i materiałów pomniejszane są o koszty wytworzenia sprzedanych produktów, wartość sprzedanych towarów i materiałów oraz koszty sprzedaży i ogólnego zarządu; - w wariancie porównawczym natomiast przychody netto ze sprzedaży produktów, towarów i materiałów, powiększone o koszt wytworzenia produktów na własne potrzeby oraz skorygowane – „in plus" lub „in minus" – o zmianę stanu wyrobów, uwzględniającą zmianę stanu na koniec roku w relacji do stanu na początek roku: produktów, półproduktów, produkcji niezakończonej (w toku), odchyleń od cen ewidencyjnych produktów i rozliczeń międzyokresowych kosztów, pomniejszane są o koszty działalności operacyjnej, obejmujące: amortyzację, zużycie materiałów i energii, usługi obce, podatki i opłaty, wynagrodzenia, ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia, pozostałe koszty rodzajowe, a także o wartość sprzedanych towarów i materiałów. Pozostałe obszary działalności przedsiębiorstwa, obejmujące pozostałą działalność operacyjną, działalność finansową oraz podatek dochodowy i inne obowiązkowe płatności, zawierają identyczną treść (dane) w obu wariantach rachunku zysków i strat. Niezależnie jednak od wersji sporządzanego rachunku wyników, należy w nim wykazać odrębnie przychody, koszty, zyski i straty oraz obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego za bieżący i poprzedni rok obrotowy (art. 47 ust. 1 ustawy o rachunkowości). Uwaga! Sposób prowadzenia ewidencji kosztów oraz sporządzania rachunku zysku i strat powinien zostać opisany przez firmę w przyjętych przez nią zasadach (polityce) rachunkowości (art. 4 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 ustawy o rachunkowości). Na co pozwala układ kosztów W przypadku ujmowania przez przedsiębiorcę kosztów wyłącznie w układzie rodzajowym (konta zespołu 4), rachunek wyników powinien być sporządzony w wersji porównawczej. W razie ujmowania kosztów jedynie w układzie funkcjonalnym (konta zespołu 5), rachunek wyników powinien być sporządzany w wariancie kalkulacyjnym. Jeżeli natomiast podmiot ewidencjonuje koszty zarówno w układzie rodzajowym, jak i funkcjonalnym (konta zespołów 4 i 5), wtedy przysługuje mu prawo wyboru sposobu sporządzania rachunku zysku i strat. W praktyce, na zastosowanie ewidencji kosztów wyłącznie w układzie rodzajowym mogą sobie pozwolić jedynie małe przedsiębiorstwa, o nieskomplikowanej, prostej strukturze organizacyjnej, niewymagającej kontroli kosztów według miejsc ich powstawania, prowadzące jednorodną działalność produkcyjną, usługową lub handlową na niewielką skalę (wytwarzające/handlujące/świadczące jeden rodzaj produktów/towarów/usług). Ewidencję kosztów wyłącznie w układzie funkcjonalnym mogą prowadzić zarówno podmioty o zdywersyfikowanej działalności gospodarczej (prowadzące jednocześnie np. działalność wytwórczą i handlową, czy produkcyjną i usługową), jak i jednostki prowadzące jeden typ działalności, ale wymagający – z uwagi na złożoną strukturę organizacyjną – kontroli kosztów według miejsc ich powstawania lub też działalność tę cechuje różnorodność wytwarzanych produktów/świadczonych usług. Będą to więc firmy charakteryzujące się np. różnymi fazami i technikami produkcji, szerokim asortymentem oferowanych wyrobów/usług bądź koniecznością grupowania kosztów według projektów, zleceń lub badań w ramach działalności projektowej, działalności budowlano-montażowej, prac badawczo-rozwojowych. Z kolei, równoległe zastosowanie ewidencji kosztów w dwóch układach (rodzajowym i funkcjonalnym) zalecane jest w dużych firmach, w przypadku których zarówno rozmiar, jak i charakter prowadzonej działalności wymaga przyjęcia takiego rozwiązania. Operacje gospodarcze związane z określaniem wyniku finansowego netto jednostki, w zależności od wykorzystywanej przez nią metody ewidencji kosztów oraz sporządzanego wariantu rachunku wyników, wymagają ujęcia w księgach rachunkowych prezentujemy w tabelach. W księgach następnego roku Rozliczenie wyniku finansowego netto za dany (ubiegły) rok obrotowy księguje się w dacie zatwierdzenia sprawozdania finansowego za ten rok przez organ zatwierdzający, zapisem: - Wn/Ma „Wynik finansowy" - Ma/Wn „Rozliczenie wyniku finansowego". Natomiast w dacie podjęcia uchwały o sposobie podziału zysku wynikającego z zatwierdzonego sprawozdania finansowego, w księgach ujmuje się tę operację: - Wn „Rozliczenie wyniku finansowego" - Ma „Rozrachunki z pracownikami" (nagrody dla pracowników) lub/i „Pozostałe rozrachunki" (dywidendy dla wspólników/akcjonariuszy) lub/i „Kapitał podstawowy" (kapitał właścicieli) lub/i „Pozostałe kapitały własne" (kapitał zapasowy, kapitał rezerwowy) lub/i „Rozliczenie wyniku finansowego" (strata za poprzedni rok obrotowy) lub/i „Fundusze specjalne" (ZFŚS) Jeśli uchwała dotyczy pokrycia straty, to zapisy w księgach są następujące: - Wn „Pozostałe rozrachunki" (gotówka wspólników) lub/i „Kapitał podstawowy" (kapitał zakładowy) lub/i „Pozostałe kapitały własne" (kapitał zapasowy, kapitał rezerwowy) lub/i „Rozliczenie wyniku finansowego" (niepodzielony zysk z lat poprzednich lub zyski lat następnych) - Ma „Rozliczenie wyniku finansowego" ?

koszty handlowe w wariancie kalkulacyjnym